3
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
1025
Okunma
Ağlama sen çocuk
başlık için bir eflatun ölüme teşekkür ederim
tufan artığıydı gül seansları
zehirlendi çocukluğu sevdamın ,doz aşımından
ki ben zaten çocuktum
çocuğuydum çocukluğumun
visal oldu çıkmazlar
anne beni duyuyor musun
minicik ellerimle uçarı şiirler kazıyorum
oyun parkının çamur zeminine
ellerim gül kokmalı değil miydi
yahut süt nefesim
ben seni sayıklamayı öğrendim
göğsüne kıvanç fısıldamak yerine
direnmek için bağırmaya çalıştı büyümeye dair itiyadım
ses tellerim kesilmişti korku serdarlarınca
eni konu bebekten az büyüktüm
korkmayı değil
susarak bağırmayı öğrendim o gün
baldıran içmeyi de biliyorum anneciğim
zü’lâl niyetine
artık bana vavey’lâl diyebilirsin
artık bana zü’lâl diyebilirsin
bari uzaktan bakayım suretine
”bir görüş kabininde”
Farzımuhal
5.0
100% (7)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz