~vavey’lâlŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Ağlama sen çocuk
başlık için bir eflatun ölüme teşekkür ederim tufan artığıydı gül seansları zehirlendi çocukluğu sevdamın ,doz aşımından ki ben zaten çocuktum çocuğuydum çocukluğumun visal oldu çıkmazlar anne beni duyuyor musun minicik ellerimle uçarı şiirler kazıyorum oyun parkının çamur zeminine ellerim gül kokmalı değil miydi yahut süt nefesim ben seni sayıklamayı öğrendim göğsüne kıvanç fısıldamak yerine direnmek için bağırmaya çalıştı büyümeye dair itiyadım ses tellerim kesilmişti korku serdarlarınca eni konu bebekten az büyüktüm korkmayı değil susarak bağırmayı öğrendim o gün baldıran içmeyi de biliyorum anneciğim zü’lâl niyetine artık bana vavey’lâl diyebilirsin artık bana zü’lâl diyebilirsin bari uzaktan bakayım suretine ”bir görüş kabininde” Farzımuhal |