0
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
249
Okunma
Ağıt
Uyu’Meyra
korkunçluklar kadar uyu
suskunluklar kadar uyu
Uyu ki biz sussun
konuşuklar da sussun
kendi albinosuna ağlayanlar da sussun
Uyu’Meyra büyümen yarınlara kaldı
Söyle ah kim seni kendine kabulnazar sanmıştı
Oysa ah kocaman bir yalnızlıktın kendine
Büyü’Meyra
hatırladığın kadar büyü
horlandığın kadar büyü
o doğum gününde annesiz
mutlandığın kadar büyü
ve annen kim bilir ne korkunçluklar içinde
şimdi senin uyumana ağlıyor
Söyle ah kim seni kendine kabulnazar sanmıştı
oysa ah kocaman bir ağırlıktın kendine
Ah’lama
Aynaları aynalarla kırdılar
geriye aynalar,
albinolar, çöp poşetleri ve Meyra’nın epilepsi krizleri kaldı.
Ey şair, şairliğin Şu’Meyra’ya ağladığın kadardı…
fm/cizlavet
5.0
100% (3)
