”balapan”Şiirin hikayesini görmek için tıklayın annesini soran o ”çocuğa”
tufan artığıydı gül seansları zehirlendi çocukluğu sevdamın ,doz aşımından ki ben zaten çocuktum çocuğuydum çocukluğumun visal oldu çıkmazlar anne beni duyuyor musun minicik ellerimle uçarı şiirler kazıyorum oyun parkının çamur zeminine ellerim gül kokmalı değil miydi yahut süt nefesim ben seni sayıklamayı öğrendim göğsüne kıvanç fısıldamak yerine dur bari uzaktan bakayım suretine ”bir görüş kabininde” Farzımuhal |