Gel be gönül
Gel be gönül
Dal kurumuş gül sararmış bağ bozuk Gezme artık yar peşinden sana yazık Gelgeç sevda sarhoşluğundan gönül Yar zamanı geçti yarlık kalmadı Ne dağ kaldı ne dağlarda ceylan Bülbül olsan konacak dal kalmadı Bekleme viran bahçeler başında Öpüp koklanacak gül kalmadı Baktığın yüz sahte kaş göz sahte Uzun uzun sallanan kirpik sahte Renk renk dalgalanan saç sahte Güzellik bozmuş kendi kendini Kimsenin vefası kalmamış ahte Nerde bizim köy çeşmesi başında Su dolduran cilveli işveli güzeller Köyde de kalmadı o güzeller gönül Zaman aldı canın özünü süpürdü Bu çağa kendini uyduramazsın gel Sevdalar çalgı çengi çaka hava gösteriş Gel gönül deli gönül artık gitme zamanı Aldatır rüsva eder seni bulaman amanı Ahmet Coşkun |
.......................................... Mahatma Ghandi.