Hummalı bakışların arkasına gizlenen
Cennet ırmaklarında günahtan temizlenen
Yalnızlığa yapayalnız direnen
Solgun Aynalardan yüzüme gülen
Yaralı Gelinciğin sevdası
gönlümün
hülyası Kardelen

gönül toprağıma yağmurla gelen
Eşsiz güzelliğiyle
akılımı çelen
Kalbimi  bir nazar kurşunuyla delen
Gül değil diken değil
Kardelen
   
Günahsız meleklerin gıpta ettiği
Dağ ceylanlarının
Göğsünden emzirdiği
Hurilerin görünce kıskanıp delirdiği
Gönlümün ilk görüşte gönül verdiği
Sevdiği
Özlediği
Beklediği
arzu ettiği
Vazgeçemediği
Ağlayan bulutların gözlerinden dökülen
Aşk denen hissin
Adı bende kardelen


Nazenin duruşu gonca gül gibi
Gülüşü cenetliklere verilen ödül gibi
Yanmak istiyorum
yüreğim savrulmuş kül gibi
Zifri karanlıkların ışık saçtığı yerden gelen
Büyüyen her
Umudun adı bende kardelen


Güller utanıyor mis kokan nefesinden
Ney ’sükut ediyor billur sesinden
Ay ışığı doğar mı
Bir tutsağın küçük penceresinden
Ben neresindenim aşkın ? o neresinden ?
Tatlı uykularımı her gece bölen
Gördüğüm rüyanın adı
Kardelen.

Yana yana gelemeyen ay ile güneş gibi
Birbirine uymayan su ile ateş gibi
Onsuz ha yaşamış ya ölmüşüm ben
Onsuz gönlüm kokuşmuş bir leş gibi
Buğulu gözlerimden inci inci süzülen
Aşkın gözyaşlarının
Adı bende kardelen...