Canlı kalmak ölümün emridir biliyor musun?
Başına buyruk kelimeler soysuzluğa atıfla doğuruyor bu şiiri
Ötelenen tüm çocukluk düşlerini hacz ediyorlar
İçimizdeki tüm çocukları azlediyorlar
Havada uçuşan taze ‘’AH’’ ların bedeline sayılıyor tüm bunlar


Ölmenin bir güzelliği olmalı
Oldurula bilirlik için parenteral bir deneme öneriyorum
Önce kendime… !

Buzdan heykeller gibisiniz
Etrafımdaki herkes,
Günahlarınızdan daha kirli tövbeleriniz.
Ben kendi kibritimi çaktım…
Öldükçe insanlaşan kelimelerin önünde saygı ile eriyorum.
Kendi katlime ancak ben karar veririm.
Siz sadece öldürebilirsiniz.

Sahi kaç yaşında demiştiniz?

1
Bir çocuğun ruhu zifiri karanlıkta dikenli bir prangadır.

2
Saçına dokunduğun o her bir parmağını diğer tüm ölü bedenler ile izliyorduk.
Şimdi ürpermelisin…
Bu şiirimsi sıradan bir ağıt dizilimi değildir.
Kanamalı bir yaranın içerlemesidir.
Geceye dönüşen kırmızı ile
Bir çukurun aydınlığından, imgeler ölü doğar.

3
Çocuk diyor ki;
Henüz bir bedel ödemediniz
Umursamadığınız her damla gözyaşım
Helal saydığınız tüm akran istismarlarım
Öperek kestiğiniz bedenim
Şimdi soğumuş olan tenim
Giderken götürdüğüm kederler
Gömülürken avucumda tuttuğum hevesler
Yaşayamadığım tüm yarınlar, anlar, anılar
Beni hapsettiğiniz bu tahta kucak
Üzerine yemin ederim ki
Yaşadığınız sürece ve hatta ölseniz bile
Bu gerçek sizin lanetiniz olacak…


Deniz...