Çok sevdiklerim kalbimi acıttılar ya bin kere,
İçimdeki hâkim beklemeden kurdu mahkeme.
Ben sustum diye siz hepiniz haklı oldunuz,
Benim derdim dinlenmekti, sizler yordunuz.

O yanımdayken aslan gibi kükreyen bendim,
Kaybetmekten korka korka titreyen bendim.
Ne dediyse tamam dedim, olmaz demedim.
Çünkü onu bu dünyada en çok ben sevdim.

Neler yaptı neler bana, düştü gözümden,
Çok canım yansa da onu, attım özümden.
Şimdi o beni, bende onu kaybettik tümden.
Haberi olmasın beni kaç kez öldürdüğünden.

Ben onunla bundan sonra göz göze gelmem,
Dayanamam, konuşurum, korkum kendimden.
Ölmüş babam çıkıp affet dese, yine affetmem.
Ona kendimden daha çok güvenmiştim ben.

Sevgiye ihtiyacım vardı benim bir nefes gibi,
Ben nefes alamazken acaba o, nerelerdeydi?
Bilinmez bu garip, kaç kez ölüp, kaç kez dirildi?
Ona da ömür boyu mutluluklar dilerim şimdi.