Hiç gitmeyecekmiş gibi gelir birileri
Sonra gider hiç gelmemiş gibi
Hiç yaşanmamış gibi
Yalnızlık kalır avuçlarımızda
Bocalar boğulur yıkılır da
Sonra alışır insan yalnızlığa

Bilirsin ki sabah uyandığında
’Günaydın canım" diyeceğin biri yoktur
Tek kişilik hazırlarsın kahvaltını
Sallama çay yeter mesala
Demlikle demlemeye gerek kalmaz

Üstüne başına da özenmezsin
Nasıl gözüktüğünün önemi yoktur
Yemek saatleri de belirsizleşir
Ekmek arası da atıştırsan olur

Böyle daha iyiyim dersin kendi kendine
Hiçte iyi olmadığını bile bile

En çok akşam üstleri vurur yalnızlık insanın yüzüne
Balkonda yalnız oturursun
Bilirsin dönmeyeceğini
Yine de bir yerlerden çıkıp gelecekmiş gibi
bakınırsın gelene gidene
Anılar dolar akşamın hüznüyle birlikte
yüreğine

Burnunun direği sızlar özlemle
Ne kadar inkar etsende kendine
Beklersin gidenleri
Bırakıp gittikleri yerde.
17.08.2015
Yemin