haydi uyansiyah beyaz fotoğraflı karelerde çocuktum uçacaktım bende bir gün uçurtmam kadar safi naz olan mahallemdeki kızlar uğruna temelli bir reis olup ıspanaklaşacaktım az daha varlığın anlamı yokken cebimde yokluğun zenginliğini paylaşırdım deste deste hatırlıyorum da aşklar vardı bir yastıkta ömre bedel pembe çerçeveler dolusu yaşanan, yaşatılan . … . bilmecelerim problemdi artık problemim baritonumda fail-i ergen artık oynadığım saklambaç, cildimde kızaran tepecikler ve tepeciklerden sakındığım alaycı gülücüklerdi annem kumrulaştıkça babam güvercinleşirdi ben albatroslaştıkça babam kanat kanat kartallaşırdı karar verememiştim büyümeye nereden başlayacağıma derken boyuna bir ayna ilişti siluetime ve büyüdüğümü küçüldüğümü gördükçe anladım boğulan bir rüzgardım dalgaların teninde olta ucunda bir yemdim hayata afiyetle dramalaştım ecelime daha kapanmadan ilk perde ve ray misali uzayıp gitmek istedim peronsuz ilk trende ey… toprağına gözyaşı ektiğim babam gölgelenmedikçe inancım güneşi neyleyim neyleyim duvarı sıvazlanmadıkça kambur biten sırtım haydi uyan… söz uçmayacağım yeter ki aç kanatlarını… ilhanaşıcışubatikibinonsekiz |
Kalemin susmasın
________________________________Selamlar