“bâb’ım”tüm ayrılıklarımızla Barışabi’nin ”kol düğmeleri” kadar bile değildik onlar düzenli aralıklarda bir araya geliyordu biz Aralık’larda hep ayrı oluyorduk nedenlerimiz vardı uzaklığımıza iliştirdiğimiz bazı evrensel bazı çocukça ona bir isim verseydim eğer kalabalıklar ortasında bir ”merdümgiriz” derdim sanırım her buluşmamız alengirli her vedamız yarım her vuruşmamız kansız benim gidişlerim olağan idi onun gidişi ansız döşüme sızı oldu boşluğu aritmik fasılalarla kendini unutturmayan ve ben her serendip yalnızlığında ondan bir işaret saklıyorum bedenimin Batı’ya yönelişinde astımlı bile olsa nefes alışımmış varlığı anladım atmosfer ortasında oksijensiz kalışımda farzımuhal Bir müddet şiir adına susmayı yeğliyorum Herkese teşekkürler |
keşke susmasaydın
iyi geliyordu yazdıkların
...
ben teşekkür ederim