Sol yanağına güneş mi düşmüş ne ?
Oğul ataşlara düştü; ben yanıyorum.
Bir baba diyor,bir beni bırakma anne.
Oğul ataşlara düştü; ben yanıyorum.

Geceleri alnına koyum ıslak bezleri;
Gözyaşımla ıslatarak yordum gözleri.
Hanemdeki bir yangının ayak izleri;
Oğul ataşlara düştü; ben yanıyorum.

Camların ardında bahar ister bakışı.
O yüzden sevmiyorum bu kara kışı.
Baba hastayım ben diyerek yakarışı.
Oğul ataşlara düştü; ben yanıyorum.

Sanki oğul değil,Karaman yanıyor.
Sanki kara bağırlı Karadağ uyanıyor.
Bir düğüm gelip boğazıma dayanıyor.
Oğul ataşlara düştü; ben yanıyorum.

Unuttum soframı,unuttum kaşığımı;
Dün gece hiç söndürmedim ışığımı.
Elim alnında bekledim küçük aşığımı,
Oğul ataşlara düştü; ben yanıyorum.

Kiraz bulduğum dudakları döküldü.
Ömrüm varya ,kırk yerinden söküldü.
Bugün hanem cayır cayır yakıldı.
Oğul ataşlara düştü; ben yanıyorum.

Bak yine öksürdü,ciğerleri çıkacak
Sanmayın ateş beni böylesi yakacak.
En büyük yangınım bu,böyle olacak.
Oğul ataşlara düştü; ben yanıyorum.

Bakkal defterine usulca yaz dedim .
Bak oğul kalk oğul boş gelmedim.
Sesinin çınlamadığı haneleri sevmedim.
Oğul ataşlara düştü; ben yanıyorum.

Evlat böylemi yürekten yakar babasını.
Gece şahit gece bilir bu babanın çabasını.
Yahu söndürsene hanım,kömür sobasını,
Oğul ataşlara düştü; ben yanıyorum.

Sanki güneş geldi ,haneme dayandı.
Sanki yüreğimin içine düştü de yandı.
Bir yanağı Libya çölü ,bir yanağı Harrandı.
Oğul ataşlara düştü; ben yanıyorum.

Gözlerinin kenarından bir damla yaş,
Yanaklarından süzüldü yavaş yavaş.
Cephelerdeyim sanki koptu bir savaş.
Oğul ataşlara düştü ,ben yanıyorum.

Sanki sırtına dağların bindiği gibi;
Yedi evladına anamın yandığı gibi.
Tandır içinde alevin döndüğü gibi
Oğul ataşlara düştü ,ben yanıyorum