KÖYDE KIŞ MANZARALARI - IKış dendi mi, içim dışım buz tutar! O yüzdendir, hiç sevmem bu mevsimi… Bir de şehre inmiş ise, kır muhtar! Kimse duymaz, benim yangın sesimi… Köy yerinde, bölünmüş yol bulunmaz! Kışın kardan, şehre gidip gelinmez… Neden yardım gelmez, o da bilinmez; Söver durur, köyün hep bir kesimi… Şayet muhtar, kışın köyde olursa; Şehirliden, biraz mazot bulursa… Köylüm, yardım etmesini bilirse; Dua eder, köylünün bir kısımı… Büyük çile, köyde kışı çekene! Tüm eziyet, halka boyun bükene! “Ya hu muhtar, unun, darın tükene!” Kızdırır hep akrabayı, hısımı… Kırbaş muhtar, kışın kardan seçilmez! Köpekleri keskin, yoldan geçilmez! Zincir yok ki ayaklarda, kaçılmaz! Bırakmaz hiç, kışın bela tasımı*… Gel muhtarım, senle bir ant içelim! Bir makine alıp rahat geçelim… Ziraat’ ta bir de hesap açalım; Toplayalım tüm köylüden rüsumu… Antalya-2018/02 TDK: *tas: art, peş… Tasımdan gel. Rüsum: vergiler… Halil Şakir Taşçıoğlu |
Hep taze hep farklıdır içimizde
Kutluyorum Abim
Başarılar
SELAM VE DUA İLE