Dağınık Şiir
Yabancıyım ekmeğe, beni bilir buz gibi duvarlar,
Hoyrat dünyayı perhiz eyledi bir garip doktor, Tabiat türküsünü en güzel içine ağlayan yakar, Bir kere ölür gibi oldum, dedim dünya bu kadar. * Bir dünya hevesindeki sesim, kısılır da kısılır, Ölmüşlük ne ki tutkusuz yaşamlarda, Bazı kavuşmalar uzak bir ihtimale denktir, Ben fevkalâde memnun değilim geldiğime dünyaya. * Sıvasız yüzlerde oturuyor tebessüm, Kalbini kınından çıkaranlar kazanacak bu çağda, Sabahı tetikte bekliyor yumru boğazımda! Ben daima uzaklara hüküm giydim. |
Emek özveri ister can sıksada geçimdir
Aradığın bilmeden deme bunlar niçindir
Her fani bir gün ölür dünya ölçü tanımaz
Ya doğmamış olsaydın düşün seni kim tanır
Ahiretten haber var desen de kim inanır
Nefis doymak bilmez ki ne uslanır ne kanır
Yükle giden hamasın yüksüz diye arınmaz
Güzel şiirdi etkilendim yukarda tepki verdim umarım beğenirsin