Hasbihâl
Ey gönlümün nuru!
Şu gönlüm sensiz geçen günü neylesin Sen benim yaşam sebebimsin Gözlerimin sönmeyen ferisin Gönlüm senin güzelliğinle erisin Bırakma nolur ellerimi sen benim en kıymetlimsin Ey bahçemin gülü! Sen gülsen ben de senin dikeninim Gül dikensiz olmaz bırakma ellerim Sensiz bir ömür düşünebilir miyim Nurunla dolsun geçmişim ve gelecegim Seni bana nasip eden Rabbime daima şükrederim Ey ab ı hayat kaynağım! Sen benim nefesimsin Her günüme doğan ulvi bir güneşsin Sen benim iki cihan saadetimsin Kalbim dilim seninle mühürlensin Sen sevgilinin kullarına en nadide hediyesisin Ey kevser şarabım! Sensin benim herşeyim En değerli manevi zînetim Dünyada senin güzelliğinle eriyeyim Mahserde Rabbime seninle gideyim Her iki cihanda da seninle gülsün gözlerim Ey yüce kitabım! Ol her günümde dilimde gönlümde Ölürken vereceğim son nefeste Arkamdan hediye sen ol dillerde Herkes gittiginde yalnız bırakma kabrimde Nolur şefaatinle karşıla beni mahşer gününde Ey kutlu durağım! Hayallerime kavuşmam için bir anahtar oldun bana Her kapıyı açtım senin varlığınla Hayranım ben senin yüce adına Nolur sen beni yokluğunla sınama Gönlümden ruhumdan bir an dahi olsun ayrılma Ey feyiz menbağım! Meftunum ben sana dilbesteyim yollarına Şifasın bedenime gıdasın ruhuma İki cihanda da nolur dost ol bana Bırakma beni ne orda ne de burda Aşk ol kalbime yol ol Yüce Mevlama Ey huzur kaynağım! Sensin cana sefa ruhlara gıda Okuyan diller hayrandır sana Sen ki ulaştıran bir vasıtasın Rahmana Ruhlar huzura doyar ummanına dalınca Ask şarabısın sen içer seni muminler kana kana Ey yaşam pınarım! Sensin şu kainatın sevgi dili Seni tanımayan bilebilir mi kiymetini Seni okumayan diller anlayabilir mi güzelliğini Aşkın nurlandırır bütün gönülleri Rabbim inanan bütün güzel gönüllere versin senin sevgini feyzini bereketini |