Utandım (1) 🎗
Dürüstlük kaleymiş, nasıl devirdim
Hani söz verdim mi, sözü tutandım Neden hakikatten, hep yüz çevirdim Ar, hayâ bilmeyen, yüzden UTANDIM Özenle dizilmiş, heceler hoşmuş Aşk ile sevgiyle, satırlar coşmuş Yazdığım şiirler, anladım boşmuş Allah’ı anmayan, sözden UTANDIM Yıllardır aşk diye, hayaller kurdum Gerçek aşkı kulda, aradım durdum Allah, Resul varken, neler uydurdum Aşkıyla yanmayan, közden UTANDIM Günahtan sakınmaz, etmez imtina Hep şehvetle bakar, olmuş aşina Gayrı yâre bakmak, değil mi zina Harama yan bakan, gözden UTANDIM Yaz mevsimi gelir, kovanda arı Yemyeşil yeryüzü, çiçekler sarı Gönül hep özlüyor, bekler baharı Daha kış gelmeden, güzden UTANDIM Sadık Yılmaz der ki, bağrı deşerim Fani bir insanım, bende beşerim Hata bize mahsus, cürme düşerim Günahla kirlenen, özden UTANDIM SADIK YILMAZ Tarih:19/20.12.2017 ============== Şiirimi Güne Seçen edebiyatdefteri.com’a ve güzel yorumlarını esirgemeyen değerli kalemlere Çok teşekkür ederim |
Beğendim...
........................... selamlar.