Hiçlik...
bülbüller sustuğu vakit,
gün unuttuğunda, çiçekler uyuduğunda, ben karalar içinde yapayalnız dururken, sen görüneceksin. âmâ’lar ve sağırlar birbirini ağırladığı vakit, Âşık’lar zikre geldiğinde, gecemi aydınlatıp beyazlar içinde, usul usul öylece bakarken, ben sen sen diye ağlayacağım. seninle gönülden gönüle yol açıldığı vakit, canlar bedenden sıyrıldığında, iki can bir canan olduğunda, nurlar içinde, nur ile bütün ve en nur karşısında baygın iken, ben, sen ya da biz yokluk hanesinde hiç olacağız. sadece hiç... |