ÇOĞUMUZ İÇİN ŞİİR
gün ışığı girmeyen iki yerden biriydi ana rahmi;
yer darlığından doğdu, inan ki çoğumuz! bir ömür geçer miydi? tahta beşiklerde; belkide geçmezdi,sıkılırdık deyip büyüdü çoğumuz. ...sonra koskoca-sopsonsuz bir ahiret; biter miydi? yaşamaya kalksan! bitmezdi elbet, o yüzden öldü,ölüyor çoğumuz! ve şimdi gün ışığı girmeyen ikinci yerdeyiz, yerler nedense hep tek kişilik! ve genelde taş gibi, kabrin tam ortasına düştü, düşüyor çoğumuz...! Muhammed Taha - 16 mayıs’08 / 10:15 |