FERYATben gittim ellerinden usulca, bir yel esiyordu sol yanıma bahardı,bağışlanamazdı suçum. bir terk ediş bunca acıtırken seni susmak gerekirdi şimdi, sustum. ayaklarım kayarken uzak iklimlere sevdiğim, ah sevdiğim mecburdum terk etmeye!. ben düştüm göğsüne bilirim bir misk-i amber gecesinde, tutuşurken sevi yürekte mecburum gitmeye!. gidiyordun, adınla başlayan bir hayatı koparıp alırken göğsümden, sensizlik denen bir orduyla çarpışıyordum. her adımda bir kez daha vururken şahdamarıma, yürüyüp gitmelerinin mağlubiyetiyle düşüyordum. bilirim sevgilim mecbursun!. bu yüzden mahzun dokunmadım saçlarına, kavuşmaya kavlimiz olsun umuduyla susuyorum, içimde feryatlar kopsada. verda&şiir’mania |
bir yel esiyordu sol yanıma
bahardı,bağışlanamazdı suçum.
bir terk ediş bunca acıtırken seni
susmak gerekirdi şimdi, sustum.
************************************
haklıda olsa bırakıp giden
suçlar kendi ni içinde neden?
terkedilmek mi terketmek mi acı veren...çok güzel düşündüren.