I

ömrünü yarım yamalak yaşamanın acısını çok iyi bilirim

çünkü
önce annem öperdi benim yanaklarımı ,
sonra yalnızlığım .
ve her öpüşünde karanlıkta üşürdü
içime sığmayan tavan arası anılarım

kimsenin kimseyi sevemediği bir evren zamanıydı
her acı bir falçata izi bırakırdı
muhtelif sancılarım vardı
bunca yaşanan dünya telaşım

ah
ayrılığın en uzun baharına düştük sevgili tanrım
ve
biliyorum
bir gün hiç bir mezara sığmayacak
küçücük bir kadın


II


bütün bakirliğini yitirmişti dünya
içimde kaybolan duygularımda

bırakın üşüsün çocukluğum o kuytu sokakta
çünkü
önce annem öperdi benim yanaklarımı
sonra yalnızlığım

ne çok düş vardı yaşanacak oysa
ah
zamanın son saatleri
hiç bir ses yok
yitip giden çocukluğumdan başka

Esra Keskin



Şiir’i mi günün şiir’i seçen herkese ve edebiyat defterine sonsuz teşekkürler