Akşamın ilki, gecenin en dibi...
Zaman dediğin toz bulutu misalidir...
Derken yol uzun gelmişti, Kopsam bi türlü delilik, kopmasam yenilmekti, Işıyan sabahlar benim mededimdi, Akşamın ilki, gecenin en dibi, Düş mükafatı yeniden belirecekti... İki üç sayfa adanmış kitaplardan kopya çeksem, Ya da bir an ben olmaktan çıksam, Aynı misalin tozunda kaybolsam, Kendi zamanımı sevdaya saklasam... Hayat kabul eder miydi? Aybüke |