Toprağa ram oldu gözlerim büsbütün
Yağmurdan kestim ümidi
Kaçıncı gecede bilmem terkettim uykuyu
Rüyalar görmeyeyim diye kâbuslu
Kocaman yalanlarla avuntuluydum
Küçücük muştularla umutlu  
Yalınayak yürümeyi özledim vahalarda
Bunca çöl deryasını adımladıktan sonra
Yıllar yılı var ki
duyduğum özlem
Kaçtığım çile
Gözlediğim bahar
Hep birbirini tekrarlamış durmuş.
Oysa topraktan doğar bütün umutlar
Düşünce yağmur toprağa
Kahrolur yeis
Dirilir yedi başak veren tohumlar
Ama yağmur unutmuşsa yağmayı
Küsmüşse toprağa
Artık çaresi kalmamıştır ölümün

Çorak gönüller
Çorak vadilerde ne kadar yaşayabilir ki?
Kaç bahar özlemine dayanabilir ki?
Hangi saki ab-ı hayat tasını yetiştirir ki?
Nereye varır bu gurbetlik hali
Bu tenhalık girdabı?
Bütün varışların kıblegâhı
Vuslat deminde saklı
Buğusu bütün başlangıçların