Pencerenin camı buğusunda sakladı
Kibritçi kızın son kibriti huzurumu
Yaklaşan bir ses her defa
"Gel bana"

Şimdi yüzümün sadece gözleri dışarıda
Tekerler hızlı, öndekiler telaşlı
Ve tiksinç bir ses
"Şunu ileri uzatır mısın kızım"

Gözlerim beşinciye dalgın
Küçük fincanda sütlü bir kahve masamda
Buhar üstünde üstünde alnımın iki üç ter damlası
Yanaklarımdan akar gider
"Hoşçakalın"

Uyumakta gerideki masalım
Kızım oğlum yataklarında
Dışarıda beliren kış güneşi gibi yarım yarım
Giriyorlar aklıma
"Tanrım aklımı kaçıracağım!"

Kapı sesi her bir çeyreğinde saatin
Ayak sesleri sanki onları getirir gibi
"Anne sana geldik"
Ne olur kucakla bizi

Yanıma oturana gözüm kayıyor
Kokar nefesi eski ceketi sigara grisi
Kafamı döndürüp buğulu camına bakıyorum
Buğuyu traşlıyorum ve onların gözleri
"Sensiz ne yaparız?"

Yaklaştığımı hissediyorum sona
Son durakta bitmesi gerek tüm bu olup biten
Bitirmek için çok geç mi kaldım
Çünkü artık kapılar açılmıyor