3
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
790
Okunma
Ölümü avuçlarında tutanlardan isen,
Bir hücrenin içine dolan kuş sesinde...
Çıldırmış geceyi hüzünle öpersin.
Üstelik her dem özlemlerin çığlığı olur
Hücrede yalnız olmadığını bilirsin.
Yar gülüşünde tüm acıları unutup,
yeni güne yeni bir kuvvetle başlamanın
Ürkek soluğuna yüreğini katarsın...
Sınırsız sevinçlerin doğması olur bu ses
Poyrazın hoyratlığında sancılanırken....
Bir alaca karanlık kuşağıdır İstanbul...
Kızıl sabahlara mühür vurur isyanın rengi
Beyninde gölgelenmiş sisler dağılır
İlk ışıklarıyla güneşin doğumu...
Özlemlerinin dili ve görüntüsü olur.
Sensizliğim de bile sen olmasan...
Sığındığım gözlerin olmasa...
Olmasa sana dair içimi yakan...
Sabırsız hasretim...
Böyle yakıcı ve sancılı...
Ve ölesiye sen dolu...
Geçmeyecekti zaman....
NOGAYTŪRK
5.0
100% (6)