Kaf dağının gediğine akma sen
Derelerin koşuştuğu göl benim
Masalların dediğine bakma sen
Leyla benim, Mecnun benim, çöl benim

Lisan ile anlatılmaz hamurum
Ben ezelden ömür yutan çamurum
Emir Hak-tan, yaşamaya memurum
Doğum benim, ölüm benim, döl benim

Ne sıfatım ne maddeyim ne mevsim
Ne şahika ne terazi ne ters-im
İbret ile verilecek bir dersim
Kitap benim, kalem benim, el benim

Her yiğidin yüreğinde verem’im
Aslı’ların düşlerinde Kerem’im
Sarayların hile’sinde Hürrem’im
Arzu benim, istek benim, dil benim

Doğum günüm “Âdem” ile başladı
Havva ile bir cehennem kışladı
Arzu ile al meyveyi dişledi
Yasak benim, elma benim,nefs benim

Viran olmuş yüreklerdir gururum
Kâh karun’u kâh çobanı vururum
Bilinmezim, zirvelerde dururum
Rüzgâr benim, bora benim, yel benim

Deste deste güller ile sunuldum
Kaftan giyip taht üstüne konuldum
Yenilmezim, her gönüle sokuldum
Zehir benim, şifa benim, bal benim

Siyah, yeşil, göz göz olur bakarım
Her nazar da bir yüreği yakarım
Görünmezim, her gönül de akarım
Irmak benim, nehir benim, sel benim

Tüm cihan da saltanatım var benim
Dört kanatlı uçan atım var benim
Seven için şeref benim ar benim
Öfke benim, vuslat benim yar benim

Ben maşuk-un cilvesiyim nazıyım
Âşık kulun mızrabıyım sazıyım
Yanaklardan süzülenden razıyım
Umut benim, hüsran benim, yas benim

Ozan ettim nice lisan bilmezi
Mecnun ettim düşte Leyla görmezi
Taçlandırdım birkaç kuruş etmezi
Hesap benim, infaz benim, pay benim

İlmek ilmek kilimlere işlendim
Vakitlice kulaklara seslendim
Yedi iklim gözyaşıyla beslendim
Gönül benim, sevda benim, “AŞK” benim

Kadir Albayrak