Dönmezsen Dönme!
Sanma dönüşünü bekler dururum,
Ben de bir âdemim, vardır gururum, Bırak yaralarım kendim sararım; Titrek mum gibi bir yanıp, bir sönme, Eyvallahım yok ha, dönmezsen dönme! Alışkınım bahar, kışa, yaza da, İçimi dökerim, ney’e, saza da, Doymuşum tribe, cilve, naza da; Fırtına gibi bir esip, bir dinme, Satma bana caka, dönmezsen dönme! Geceler vefalı, gam ortağımdır, Tenhalar, köşeler, can otağımdır, Bahçelerle parklar, çim yatağımdır; Gelmezsen perişan olacak sanma, Daha basmam faka, dönmezsen dönme! Gözlerini yazan kalem kırıldı, Sözlerine kanan gönlüm duruldu, İzlerini süren kuşlar vuruldu; Ağzını yorup da adımı anma, Etmiyorum şaka, dönmezsen dönme! Sensiz de her sabah çiçekler açar, Ay gülümser, güneş ışığın saçar, Ömür denilen şey, an gibi geçer; Kibir dağlarından aşağı inme, Ey umutsuz vaka, dönmezsen dönme! 06.01.2018 Muhittin Alaca |