sar.kaçtotaliter ve dar kafalı bağnaz bir günde alıp götürdüler seni hüseyin vinç bile utandı makine devriminden incecik boynuna ağır gelirken power linç halatı gözümüzün önünde ’eridin gittin cılız mum’ gibi utancından başını yere eğen göğe tarih belki unutur bu acılı sahneyi biz unutmayız hüseyin pembe sweatshirt’ünü henüz mutluluğun rengi sanan o sokağa, o buyurgan kalabalığa üstünde idol gibi taşıyıp getiren o sevimli küçük kızın da unutmaz yanağından makas aldığın o devrimci tebessüm de kurda kuşa yem olurken pirüpak düşler ebruli resimler çiziyordur şimdi kızın duvarlara dal gibi kırılgan boynuna sarılamamış olmanın hor görülmüş gözü pek proleter duruşunu bulmuşsa anlatıyordur gözü yaşlı ve buruk su katılmadık iyimser yarınlara çalı çırpının bittiği çorak yerde dikili bir mezar taşın bile yokken başucunda rastgele serpilen gül olayım toprağına hüseyin! cehaletin sığ dumanı tütsülenirken gökte kalbine z.amansız düşen çığ hasret boynu bükük selvi olayım göğsüne hüseyin! ’bizde zûr yok’ haydi kalk ayağa başı dimdik kuşlar ki yasını tutar yokluğunda iki büklüm uzandığın o kavgada siper olayım dikenli yoluna hüseyin! |