Meçhul Gemi
içimde akıp giden bir şiir
sessizce tüm sözleri söylemiş gibiyim üstümde yılların verdiği telaş ve yorgunluk okuyorum ve sadece susuyorum... bilmem ki nerede gökyüzüm hangi dalda yuvam kanatlarımda onca efkar, ve uçamıyorum... solmuş bir papatya gibi baharın bağrında susuzum ama tek suçlusu da ben değilim bunun kayarken ayaklarım uçurumda öylece bakanlar, el gibi duranlar bir el bile atmayanlar... ama her şeye rağmen rüzgâra inanıyorum ve umutlarımı açıyorum ve sevdamı ve ipince bir dal gibi sallanırken yüreğim dileklerimi uçuruyorum ... beklemek düşmüş nasibime elimde bir tek umudum ve şu sahipsiz limanda gelmesi meçhul o gemiyi bekliyorum Ruzgar |