Kapımızı çalan kışın ilk günleri
Alışmaya ne üç tane eylül
Ne 3 Haziran
Ne de üç tane nisan benzeri yetmedi
Sokak kenarında çam ağaçları
Pesen sarmış her bir dalı
Hayatın bir de ’ tüm bildiğini unut ’ evresi var diyor
Yeşilini bozmamış çam ağacı
Islak, kaygan yolları geçiyor gözlerim
Sis içinde bir şehir beliriyor ta içimde
Şehrim tüm griliğine inat
Tüm bu araba geçişlerinde
Kalabalık geçişlerde toz duman saran güne inat
Pembe montuyla bir kız çocuğu geçiyor aklımın ayazından
Kapımızda bekleyen kışın ilk günleri
Kartpostala öylece uzaktan bakar gibi
Gözümün geçtiği yerlere iliştiriyorum bedenimi
Ayak izlerimi silmek istercesine
Bulutlardan dökülüyor yağmur taneleri
Pembe montuyla geçen kız çocuğu
Yüzü
Yüzümde gülümsüyor şimdi


28 Aralık’ bir pencere demi.
Nigâr Baran
Çankırı