Karalama 121. Beni bu havalar Bu akşamlar eksiltir Eksildiğim yerden sar beni 2. Seni durgun bir deniz bilip Kıyılarında demlendim Ülkemin deniz görmeyen gözleridir yerim İsmini kaybettim asi rüzgarlarda İsmimi bağışla 3. Bil ki insanız Dağlara sırt veren Toprağa can veren Gömülecek bedenleri taşırız İklim iklim Şehir şehir Bil ki sevdalıyız Turna kanadında Karanfil kokusunda Ve sevdiceğim Kulağında çınlarsa bir bağlama sesi Beni hatırla 4. Gün güne uzak Geceler birbirine yakın Gölgelerin uzunluğunda kaygılar taşınır yarınlara Ne zaman kendimi taşısam bugünden sonraya İçimde hep bir şeyler kırılır 5. Biz yaşadığımız zamana uyumsuz Kalıbına uymayan bir kaba girmiş gibi Nereden tutsan Bir boşluk Bir darlık hissi 6. Ay gecede parlar her günün sonunda Beni bu yıldızlar Bu mevsimler yanıltır Yanıldığım yerden sev beni Nigâr Baran Çankırı |
kadın kalemlerinden çıkmış şiirlerin, derdini içselleştirip, derli-toplu sunumları var.
tertemiz masalar, mis kokan masa örtüleri, özenle hazırlanmış bir tas çorba gibi.
cinsiyetçi değilim, hayır! kadının hayatın her alanında olmasını hep savundum.
şiire gelince durdum ama... haykıran, yakamıza yapışan, kavgaya hazır dizelerden uzak...
şiirin zirvelendiği yerde "Nereden tutsan / Bir Boşluk / Bir darlık hissi" örselemesi.
"Ah, kimselerin vakti yok Durup ince şeyleri anlamaya Kalın fırçalarını kullanarak geçiyorlar Evler çocuklar mezarlar çizerek dünyaya" dizelerini bulunduğu yerden avuçlarımıza koyan Gülten Akın duyarlılığınca.
Bir kez daha inandım, Türkçe şiir kadın şairler omuzlarında da yükselecek.
Saygı ile.