manzarası kötü bu yolların
uyumak istiyorum...
geçince uyandırır mısınız lütfen?
diyesim gelir bazen.
bazen yaşamak, köz dolu bir yolda
yalınayak kalmaktır
yaşamak bazen
uçurum korkusu gibiyken
dikkatle yol alıp
gökyüzüne hasret kalmaktır ......tam da o an...
bir ışık yakar insan içinde
işte tam da o andır değişmesi gereken şeyler
...değil mi ki insan
bir şehir ağacı gibidir
dalları yorgun, yaprakları buruşuk
tozlu, kirli ama gayrete tutkun...
sanki getirmişler toprağından koparıp
insan ki sanki hep baska yere ait...
ama şu deniz şu dalgalarla
milyonlarca haber,binlerce ışıkla ...
kapanır ayaklarına sahilin
ve insan denizden de ders alır
sevmek nedir,nedir emek
nedir defalarca sevgiyle varmak
ve daha bir çoğu......evet dünya zindan
zaten bir avuç guzel insanın yüzüne
bir de nefes olmaya bıkmayan şehir ağaçlarının
şu galaksiler,şu doğan güneş...
cıvıl cıvıl ötüşen serçeler,
şu kır papatyaları...
zaten bir avuç güzel insan
yaşamayı kutlu kılan...
bir de şu şehir ağaçları
her şeye rağmen
burda yaşama nefes katan...
Rüzgar