Yaşadığım kadar
Geceler örtmez acılarımı
aynada yansır yalnızlığım son kale son nefesle yıkılır geceler günahlarıma tutsak Yaşadığım kadar ölüyüm ben Hangi yagmur kopardı ki beni Hüznüm mezar oldu hayatıma Toprakça tutsağım mezara Ay ışığı sırrıma erişiyor toprak kızgın bana gül küskün ve narin rüzgarın dilinde acı bir öykü var Yaşadığım kadar ölüyüm ben Kök salmışım acılarla yeryüzüne Gökyüzü bir o kadar ulaşılmaz bana Bir acı rüzgar duyuracak beni hasrete Mezar yetmez benim sevdama kefen hazır yinede hep sırada musalla taşı sırasını salacak geceler günahlarıma yetmeyince Yaşadığım kadar ölüyüm ben ölümlerimle yaşadım aslında özgürlüğüm bir çift gözde rehin duygularım derinliğince mezar |