Ben öfkeli bir adamım
Öfkem artık bana yüktür
Çünkü eriyip gidiyorum
Ben öyle bir zerreyim ki
Cehenneme akarım inadına
İyimser bir gül olsam da
Bir öfkem var anlıyor musun
Beni benden eden bir öfke
Beni tüm sevdiklerimden eden
Beni ölüme hasret bırakan bir öfke
Evet sevdam oldu doğrudur
Çok kavgalara da karıştım
Dava dersen aşk bir davadır zaten
Hiç bir şeyden geri kalmadım yani
Ama şimdi bir öfke patlaması yaşıyorum
Yaşamak ne bela şeydir diyorsun
Oysa severek yaşıyor sevdaya vuruluyordum
Şimdi kendimi tanıyamaz olmuşum
Bu bir bela yani anlıyor musun
Bu öfke dediğim bir hastalık
Cehennemi hak eder yine uslanmazsın
Rabbim canımı al kurtar beni dersin
Ama uyanma vakti çok uzaktadır
Gözlerin yine toprağa döner
Esen rüzgar umutlarını alır gider
Bir zifiri gece bir de sen kalırsın
Haykıramadığın acılarla birlikte
Yaşamak ne bela şeydir diyorsun
Sesini duyan vardır elbet
Ama sen acı içinde eriyorsun
Bir kadeh içine damlarmış gibi
Kapkara kederinle eriyorsun
Ben öfkeli bir adamım
Bahar benden çok uzakta
Kanlı bıçaklı yaşıyorum çığlıklarımla
Kendi kendime yük olmuşum
Hayat gül yüzünü sakınır olmuş benden
Oysa ben çok şiir yazmıştım gül yüzlüme
Hayat doluydum yani bir aralar
Peki şimdi hayat nerde mutluluk kimin hakkı
Ben eriyorum mutluluk benden uzakta biliyorum
Ama yaşamak var ya öfkemle kan kusuyorum
Ölmeden çok can verdim kara toprağa
Artık başka can vermek istemiyorum
Can teslim diyerek eyvallah deyip gitmek istiyorum
İyimser gül halim kalmadı kendi kendime kızıyorum
Öfkemi bırakmadan toprağa gömülmek istiyorum
Hiç bir iyimser gül hayattayken solmasın diye