YOL ARARIM
Bir acaip derde düştüm/ derman diye yanıyorum
Ateşlerde kaldım piştim/ derde çare arıyorum Kalem elde yazıyorum/ günü güne ekleyerek Ben kendime kızıyorum/ senelerdir bekleyerek Bülbül öterse güzeldir/ ister ise güller solsun Güzel severse özeldir/ sevenleri şifa bulsun Seni yaratmış Yaradan/ gözlerinde sürmelidir Ayrılmamış hiç aradan/ bunu herkes görmelidir Merhametin dağlar aşmış/ çölde yanan ışık gibi Sevenlerin aklı şaşmış/ san ki sana aşık gibi Yandım desem görenim yok/ duyanlarım zaten olmaz Merhameti olanlar çok/ Hak! diyenler zorda kalmaz. Mızrak deliyor bağrımı/ acısını ben çekerim Kimse duymuyor çağrımı/ yarama tuzu ekerim Kuşlar kafesinde ötmez/ bülbülün çilesi b/aşka Sevdiklerim uzak gitmez/ bakışları döner aşka Benliğimi eller aldı/ bilenlere yar sorarım DOĞANAY’ım darda kaldı/ senin için yol ararım! Kemal DOĞANAY |