baba
dokunmuş ruhuma kahrın
neyleyim çok yalnızım tutsak bir albatros yatkınlığında dört silik harfe sığdırdığım tarifsiz acı baremi alfabe ben baba diye seslendikçe fısıltıyla boşluğa özlem mutedil bir yankı gibi geri döner döner gölgesine tutulduğum çocukluğumun bumerang tortusu mu ne kulağımda cızırtısı sakalımdaki her beyaz tel toprağa biraz daha yaklaştığımın belirtisi Farzımuhal |