YAPRAK DÖKÜMÜ
Zaman çok acımasız insan ise biçare
Ne çok şeyin üstünü örtüyor kara toprak Birden yitiveriyor yüzde beliren hare Aniden dökülüyor dallardaki son yaprak Gözden süzülen yaşa kim bedel biçebilir Riya denen zehiri bilmem kim içebilir Sevdim diyen bir Adem, nasıl vazgeçebilir Ne çabuk dökülüyor dallardaki son yaprak Ne yapsak çaresi yok sanki kolumuz bağlı Yürek ezelden yanık içimiz fena dağlı Hüzün kuşatmış gibi her yeri sollu sağlı Zamansız dökülüyor dallardaki son yaprak Geceler gündüzleri koynunda saklıyorken Acının kaynağını an be an yokluyorken Arınıp riyalardan maziyi aklıyorken Çaresiz dökülüyor dallardaki son yaprak Bazen bir düş kalsan da hep varsındır düşünde Sen kadere kızarsın o yaşar gülüşünde ! Bir gonca gül olsan da yareninin döşünde Habersiz dökülüyor dallardaki son yaprak Dosteli yaza çize doldurdu yaprakları Acıyla ıslansa da güzelim kirpikleri Baş eğmek yasak diye reddedip toprakları İsyankar dökülüyor dallardaki son yaprak |
Şimdi bizler de döküyoruz yavaş yavaş yapraklarımızı ve tutunmaya çalışıyoruz ıslak da olsak o dallara.
Sonbahar hüznü şiire yoruma tebrikler saygı ve sevgiler efendim.