Gördüğün kuru dallar suskun
Yakasından tuttuğun günler pervasız
Kalır mı...
Nasıl da soluk soluğa koşuyor zaman
Onulmaz ayrılık saatleri gergin
Dikenli yollarda,
Parmak uçlarınla yürümelisin
İster gel beklediğim bu durağa
İstersen bin, hasretin vagonlarına
Ne yaparsan yap
Beni sevmeden etme
Beni sevmeden gitme.
Bir kuş tut kendine
Bir kır çiçeği vazonda olsun hep
Güneş doğsa da her sabah
İçinin ışıkları sönmesin
Renklensin siyah beyaz fotoğraflar,
Hep gülüşünle...
Aynalar yorgun olsa da
Silkele ömrünü arada bir
Tozu gitsin yaşanan kirli dakikaların
Parlasın beklentiler koridorunda,
Göğe açılan pencereler
Şuraya bir anı bırakıyorum
Bilirsin unutmam...
Bir gün gelsen de, bulamasan da
Beni sevmeden etme
Beni sevmeden gitme
Soğuk duvarlardan sızıyor
İnce hafif bir keder
Taşlar çiziliyor ne garip
Nemli kalıcı bir resim
Yıkar mı gönül evini hiç gam
Yıkar mı gönül erini kan
Bak çiçekler yükselmiş diplerinden
Her giden bir şeyler getirir,
Her giden bir şeyler götürürken...
Azıcık kaldık biz
Yeterince ve kederince
Dön bak yeniden
Bir dirhem tebessüm görürsen
Beni sevmeden etme
Beni sevmeden gitme
Dudak payı bırakmalı günlere
Her şey önce özgürlüğe aşık
Fırsat varsa kaçmaz fırsatlar da
Ben bu çağa alışamadım
Ama çaya inanırım elbet
Yutkunuyorum...
Bir yudumunda o kadar söz var ki
Anlatamıyorum...
Bazen gayet açık gördüklerim
Bazen soğuk ve demli
İçtimse hep seni düşleyerek içtim
Sen hangi zaman diliminde,
Ve olursan ol nerede
Yarım bir bardak varsa masada
Beni sevmeden etme
Beni bir daha sevmeden gitme
Bir şarkı çalıyor
Bir şiir söyleniyor
Dikkat kesiliyorsun
Her söz bir rızık veriyor dudaklarına
Her kelime bir ışık
Kayboluyorum sanma kalabalıklarda
Kulaklarında ilk hissettiğin o ses
Ve diken diken tüylerin
Göreceksin benim yanım senin yerin
Kalmayı bilmesen de
Bu topraklar hükümsüz
Bu coğrafya kimsesiz
Gelip sessiz manzara gibi baksan
Ya da tutup ömrümden yaksan da
Beni sevmeden etme
Beni asla sevmeden gitme
Rüzgar