‘dekor ve nefer’/Savurdu korku padişahı alaz gürzünü Mevhum kahramanların miğferleri çatladı/ arkada, en aciz, en müstear neferin dudağında çiçekten bir tebessüm Göğ(s)ünde titreyen kırlangıç yürek yüreğinde mavileşen asuman parıltısı katrelerin,gözbebeklerine umman /sevdadan beklentiyi çıkarmak gerek/ Mevhum kahramanlar titremeye Padişah gürlemeye devam ediyordu ki birdenbire farketti korkusuz neferi bağırdı bağırdı bağırdı gürzünü insafsızca savurdu Oysa sevda neferin sinesinde kordu padişah da , korkaklar da , gürz de (arz da) biliyordu /Hepsi yani , zamanın ahirine öbeklenmiş dekordu/ Nefer yırttı dekoru Nefer yuttu al koru Ne gürz kaldı , ne padişah yandaş uğultuları kayboldu ilkin sonra mevhum kahramanlar Nefer baktı ufuğa,boş verdi olanları yürüdü aydınlığa , cebinde pusulası Vakit inabe vakti.. Fazla söz israf zati... Farzımuhal |