TANAZUL
Parça parça koparmaya çalışmak seni,
Eklemeye çalıştığım benden; Parmak uclarının değdeği yerleri temizlemeye çabalamak, Dudak sıcaklığının yerini ayaza bırakması; Tenlerin terlerinin birbirine yabancılaşması, Görüyorum, eksiliyoruz biz... Senden çok benden gidiyor sanki. Yanı başlarımdayken bir boşluğa sarılı buluyorum kendimi mesela, Senle tüm yokluklar da karşılaşmaktan yoruldum! Nefesin diğer yabancı milyonlarca insan nefesinden farksız.. Sonra bende bir harp başlıyor;Tanazul.. Papatya yapraklarından eksiltiyorum sonra, Seni sevmelere had bırakmıyorum. Sağıma soluma tüm yörüngelerimde seni görnek istesem de, Hiçbir pusula da sana rastlayamıyorum ne doğu-batı,ne kuzey-güney.. Kahve fincanlarından da eksiltiyorum, Kırk yıllık hatrın da muhabbetin de batsın! Hiçbir sözcüğünde ben yokum... Biz ikimiz bir paydaya mec olamadık, Pişmanım,sevmelerime de sensizliğime de Ben böyle bir çelişkiyim işte,boş geç... Refiya Kıran |