kumru ve kurnakutsalı olmalı kabuk yükü ağaçların hışırtılı inancı dokunulmazı beyaz çiçeklerin tacından suyun geçmişini arayan fısıltılı kökler mavi bir cennete koşan ormanın yeşili adam olmalı adamlar yüzü sırat ateşine terleyen mızrak boy güneşe pişmişti ya ruhsuz toprak çok söyleyecek yaşın yok çok susacak yüreğin de tozlu sahaf sıkışıklığı gibi battal beden uğultusu meydanları diline omuzlayacak narin çizgi pamuk ipinden yol dediğin kopmuyor nedense zamanın sütünden kadın yarınları düşüncesiz urganlara assak da 0020 |