ZEMHERİYE GÜL MÜ KALIRBir sevdayı gönle korsan sitemle Dökülmedik dil mi kalır a gönül. Muhabbetin ateşiyle sar, demle Çevrilmedik kül mü kalır a gönül. Hükümran batakta zilletle onur Haysiyet hak ile daim korunur Her damlası rahmet, her zerresi nur Açılmadık el mi kalır a gönül. “Hubbül vatan minel iman”emir net! Gönüllerde umut, Yesrib’e niyet Vatanından sürgün kaderse şayet Geçilmedik yol mu kalır a gönül. Sensiz cihan mercan olsa teperim Sensin arkam, sensin kale’m, siperim. Gözlerini gözlerimle öperim. Gönüllerde zül mü kalır a gönül. İki âşık mağaradan çıkınca Sevgilisi muhabbetle bakınca Gökte hilâl huzmeleri yakınca Aşılmadık çöl mü kalır a gönül. Baş kurtulur adın zikretse diller Sevdalıysa gözden boşanır seller “Gül Yüzlü”de toplanınca tüm güller Zemheriye gül mü kalır a gönül. |