Bir süre beraber çalıştıktan sonra devlet memurluğunun dağası gereği farklı yerlere atandığımız halde sadakat ve vefasıyla aradaki zaman ve mekan uzaklığını hiç hissettirmeyen ,aileden biri sayılan , çocuklarımın da öğretmeni olan her özel ve tüzel günlerde hal hatır sorarak gönül alan bugüne kadar iletişimini hiç kesmeyen her manada bir elin parmağından bile az olan kadirşinas birinin “ SİL GİTSİN “ adlı paylaşımından da esinlenerek bu şiiri onun şahsında sevip de silemediklerimize İTHAF ediyorum

Deli yürek için için kanıyor
Düşte görüp seni geldin sanıyor
Uyanınca melül mahzun oluyor
Sensiz hayata alıştım bilesin
Ben unuttum sende beni silesin

Af eder sanma yettin bu canıma
Hazan düşürdün bağıma bağrıma
Çare olamadın ya gönül yarama
Sensiz hayata alıştım bilesin
Ben unuttum sende beni silesin

Vurma ayıbımı yüzüme artık
Senin yüzünden oldu bu ayrılık
Böyle olacakmış nerden bilirdik
Sensiz hayata alıştım bilesin
Ben unuttum sende beni silesin

Aşkın ateşi yanarken bağrımda
Gönül yaramı açamadım sana
Seninle yatıp seninle kalksam da
Ben bu hayata alıştım bilesin
Ben unuttum sende beni silesin

Bilmem ki artık şimdi nerdesin
Telefonda bile silindi sesin
Dilerim hasretten her gün ölesin
Sensiz hayata alıştım bilesin
Ben unuttum sende beni silesin

KAŞİF KANİ ERTÜRK Eğitimci-şair-yazar
Sarıkaya şair ve yazarlar derneği başkan yardımcısı