Artık...
Derman kar eylemez
Gönül hicrana aşina şikayet etmez

Suskun
Heceler, kelimeler
Gün yüzüne hasretken takat yetmez

Ruhi
İştiyak, aşk olmazsa
Zafiyet, heves tutku kalbe seslenmez

Ahenksiz
Her ne olursa olsun
Hakikatten çok uzaksa felaha erdirmez

Son çare
Olarak çırpınmak yetmez
Bir ömürden kopuk sayfa aman vermez

İstediğin
Kadar iddia et, avunmayı seç
İhtirasa, hırsa, hınça rağbet et sana olur

Her şerri
Kabul eden, hayırdan kaçan
İlmi, irfanı, edebi, ihlası hor gören nedir

Nasıl
Senin ruhuna, aklına
İradene karşı böyle şartlanmış yapandır

Hiç muhakeme
Etmeden teslim olmak hak mıdır
Gayıptan medet ummak ne kadar irfandır

Hangi hikayeyi
Dinlersen dinle, tahkik yasak mıdır
Hurafeler kör kuyuda kime çare olmaktadır

İnsanda
Akıl, azim, irade
Zan ve zafiyetten korunmak için vuslattır

Hesapsız
Bir hayatı düşleyen
Kendine, hakikatine ne kadar yabancıdır

Hevesi, hevayı
Heyecanı, zekasına,
Nefsine hasreden kimse ne kadar insandır

Bilmeyen
Öğrenmek istemeyen
Miskinliği ve zafiyeti seçen aklını karartandır

Hidayet
Ancak talip olundukça
Dimağa, kalbe zerk edilen ihsandır, inşirahtır

Zannına
Zekasına beyhude güvenen
Yalnızca kendine değil, yakınlarına da zarardır

Mustafa Cilasun