bilemedin ki su yüzlüm
...sürgitim
kullanılmış gözlerimin yasaklısı
bilemezdin ki....

ayışığımı kısardı sabah ezanlarında
arka sokağımın eskicisi
herkesin ayrılığı kendineydi
sürüncememdi,
ev kızı düşlerinin yüzgörümlülüğü hüzün
sevmek can sıkıntısıydı tebdil mekan
sevmem marazıydı onca sözün

herkesin ekim üşümeleri olurdu
iç yüzünü gösteren sahipsiz aynalarda
bir akrep sokardı durmadan
azı dişleri bilenmiş yokluğun zehrini
çıngıraklı kahkahalar atardı
su yılanlarının çatal dilli kesesi
ve sonuncu kabuğunu değiştirirdi
sensizliğin sen hecesi
siyahım yaslanırdı reçine kokusuna
ortalık yerlerinde dolaşırken korkularım

bilemedin ki yığın yığınım
....darmadağınım
nokta, nokta bırakılmış satır sonlarım
bilemezdin ki...

papirüs küllerinde şiirdi
iç hesaplaşmalarımın birgün mutlakası
tövbesini bozardı
gözüme tüten katran karası
söze bulanırdı uzak hevesler
kulaktan kulağa evetlerde
suda yürürdü sevda
sayrılıklarım sonrasındaki bulanık gerçeklerde

gelişlerine zılgıttı
çakıl taşlarının doluştuğu kekeme çığlığım
geri dönülesi şehirlerdeydi
adağını söyleyememiş utangaç gizim
eskinin hatıranaydı
iç dünyamın dip notunun pekiyisi
sıradışı gün sevinçleriydi
dantel düşlerimin çam kokulu beklentisi

bilemedin ki gelip,gelip geçenim
gelip,gidip bitenim
tenim çırasıydı karanlığının
bilemezdin ki...

burgaz/2008
Demir Mutlugil