Bir Adam ve Bir Kadin Yola Çıkıyordu
bir adam bir kadına kalbini açıyordu
hani dünya kadar büyük hani inmesi güneşin yıldızlarla yere.. sırılsıklam atılan bakışlar, göz kapaklarında saklı sayısız ışık aynı yolda sessizce yürüyorlardı ilerde çok uzakta olmayan bir mektup içinde kim bilir hangi mutluluk gizli aldılar, okudular tüm aşk sözcüklerini en seçkin yerini mühürledi kadınla , yalnız adam... yoldaki kaplumbağaları, tuttukları papatyaları biriktirdikleri kuru gülleri, ıslandıkları yağmurları bir bir tutup silinmez hafizalarında hep yeniden kaldırdılar yola düşen çakıl taşlarını... ısırgan otlarını... bir yerde kim bilir bilinmez en güçlü elleriyle ellerini tuttu,sıkıca kadın şimdi oradalar kanatları yüreklerinde ve aşk çılgınca uçuyor gökyüzünde Rüzgar |