Bin dört yüz elli üçün mayısı, gün yirmi dokuz,
Şahlanmış ordu, duramaz yerinde kutlu oğuz.
Nisanın yedisi, kuşatma hazır, rüya tamam;
Bizans teslim olmuyor yardım diyordu aman!
Surdan gedik açıyordu, menzili dövdükçe şahi;
Gemileri karadan yüzdürdü Sultan-ı dahi
Gece fener yakınca karada, denizde ordu
Bizans’ın aklı, hayali, hepten dimağı durdu
Işık şenliğinle nur içinde ordu yıldızlara ahenk
Melekler uçuyor üste, ordu meleklere denk
Üçler, yediler, kırklarla atlı yaya karıştık
Hücum için biz bir birimizle koşup yarıştık
Çelik çomak oynar gibi koşuyorduk hızla cenge,
Attığımız ok düşürürdü değince frenge.
Gülleler vurdukça kale surlarını dağıttı,
Bizans sarayında yükselen vaveylalar ağıttı,
Ulubatlı Hasan bayrağı dikti kale burcuna,
Kanları karıştı İslam’ın mukaddes harcına.
Tekbir ve tehlih sedaları inletti afakı,
Umumi hücum başladı Bizans’ın son şafağı,
Eyyubi Ensari kalkmış sesleniyordu oradan
Bu mutlu günü bildirmiş elçisiyle yaradan
Rum ateşi yaksa da olmuş bize birer lale,
Cenneti görende olur mu dünyalık gaile!
Ateş hattında gazada tekbir getiren sultan
Akşemseddin ve Molla Gürani manevi koldan
Gökler açıldı perde perde yedi kat göründü,
Bu kutlu gün için sekizyüz elli yıl yüründü.
Tarihin en mukaddes hücumudur bu hücum,
Çığlık atıyordu Bizans “gitti diyordu” tacım.
Hak için cenge koşan hakkı hak bilip tapandı
Kutlu asker kutlu padişah secdeye kapandı.
Dedem Korkut der: Er olan er yiğit devir dağı
Oğuzun kutlu ordusu ancak çevirir çağı!

Muallim Ayhan Bingöl