Sevdam, Selvinaz’ım.
Suskun kaldı sana yazılası şiirlerim.
Cümleler kuramaz oldum aşkına dair.
Yazdım sildim, beğenmedim.
Tarifi yok duygularımın.
Kaşını, gözünü, kokunu bir ben bileyim istedim.
Aramız da kalsın ikimizin.
Kimseler beni senden fazla tanımasın.
Bilmesinler ne seni ne de sana olan sevgimi.
Öyle şiirlerin süslü satırlarında kaybolmasın.
Okundukça hayran olunmasın.
Saf temiz ve dokunulmasın.
Nazar olur yazsam gözlerin,
Nazar olur kıskanılır sözlerim.
Neyim varsa senin yetmez mi.
Ben seninim sende benim.

Sevdam, Selvinaz’ım.
Hayallerimi gerçekleştiren kadınım.
Sıcacık yuvamın, gönlümün tek sahibi.
Şimdi iki satır kaleme aldım.
Yazdım utandım, bu kadar mı.
Şairliği mi sorguladım.
Oysaki dünyamı güzelleştiren.
Bana bir evlat veren hanımım.
Basit bir şiir, iki süslü satıra sığar mı.
Bu kadar kolay mı hayat kaynağım.
Sana değerini şiirler lemi anlatayım.
Olmaz öyle değil mi.
Akşam bir buket çiçek,
Ufak bir de hediye alayım.
Yanına sevdamı katıp.
Aş edeyim,
Ben sana doyamam ömür kaynağım.
Ne demiştim ben seninim sende benim.