Gönderildik dünyaya, elbette öleceğiz
Bir gün vakit dolacak, hayatı böleceğiz
Huzura çıkmak için tekrar dirileceğiz
Her bir nefis mutlaka, ölümü tadacaktır!

Yaşlanarak veyahut genç ömürde kazara
Ölüp kefenlenerek, gireceğiz mezara
Ecel gelmeden önce hazırlan intizara
Her bir nefis mutlaka, ölümü tadacaktır!

Malın, mülkün, evladın; sanma sakın senindir
Sınırsız bir hayatı, kazanma nedenindir
Ruhun baki kalacak, çürüyen bedenindir
Her bir nefis mutlaka, ölümü tadacaktır!

Ölüm, yok oluş değil; tebdil etmek âlemi
Bu manayı bilirsen, çekmezsin hiç elemi
İbadetle çalışıp, almalısın önlemi
Her bir nefis mutlaka, ölümü tadacaktır!

Dünyalığa aldanma, ahirete kafa yor!
Bilmemek ayıp değil, merak et, araştır, sor
Kuran’ı açıp oku; gör, bak, Rabbin ne diyor:
Her bir nefis mutlaka, ölümü tadacaktır!

Sanma ki bu dünyada, ebedi kalacaksın
Belki de yaşlanmadan, önce ayrılacaksın
Daracık bir kabirde, kendini bulacaksın
Her bir nefis mutlaka, ölümü tadacaktır!

İlk andan itibaren, sorguya çekecekler
Oradaki görevli; Münker, Nekir melekler
Boş gelecek dünyaya harcadığın emekler
Her bir nefis mutlaka, ölümü tadacaktır!

Eni sonu sana da görünecek Azrail
Bu hakikat değişmez; hep böyledir, böyle bil
Annen, baban, eş, dostlar; tüm sevdiklerin dâhil
Her bir nefis mutlaka, ölümü tadacaktır!

Uzun yaşamak için nice formüller bulsan
Şu dünyada yüz değil, bin yıldan fazla kalsan
Sonun toprak olacak, Sultan Süleyman olsan
Her bir nefis mutlaka, ölümü tadacaktır!

Varılacak son durak: ya cennet ya cehennem
Aslında oralardır; ebedi olan âlem
Yaşayan her varlığın, sonu ölümdür madem
Her bir nefis mutlaka, ölümü tadacaktır!

Ölüm; haktır, bilinir herkesçe ayan beyan
Ama yine de korkar, bu kelimeyi duyan
Korksan da kaçamazsın; Hamdi, gafletten uyan
Her bir nefis mutlaka, ölümü tadacaktır!
Hesap vermek üzere, huzura varacaktır!

Mustafa GÜL (Hamdi)
(10.11.2017)

(*): Ayeti Kerime meali; Âl-i İmran 185; Enbiyâ 35; Ankebut 57