Sîh'in MatemiKendinden ödün veriyor insan Ve durmadan eksiliyor Ömrünün mateminde acımasız sesinin bekçisi oluyor Göğsünün kafesinde ölü bir kuş gibi çırpınıyor yüreği Gel Ellerinde hapsettiğin çiçeğin silik kokusuyla Dokunsan kendini göreceksin bir kadının elmacık kemiklerinde Iyi bak onlara Ayna olacaklar karanlığın pusu inmiş sakallarına Bir çocuktum belki Ve sen o çocuğun gölgesinde çoğalan ışık Ve artık kalbimin içinde ayak izlerin |
toprağı olmak çimlerine
ve
karanlığa açabilmek
yine de
yine de..