Hasbihâl Edelim
Hasbihâl Edelim
Felek arka çıktı yârin zulmüne; Yine de katlandım ta ölümüne. Yârim nazı ile verdi el ele, Dayanamaz oldum aşk çalımına. Bir türlü çıkmadı nedense canım, Az mı vuruyordun sineme, canım? Bu kadar zahmete ne gerek vardı, Söylesen, ruhumu kendim alırdım. Ermedim murada; tekti tamahım; O elâ gözlerdi hep de dergâhım. Dünya çok kısaymış; buna değmedi... Ne acılar çektim, bitmedi ahım, Varsa soran " hâlin nice bu ara?" Dünden iyiceyim, söyleyin yâre "Sevda unutulmaz" derlerdi güya; "Unutulurmuş be, gelmezmiş zora. Yusufoğlu caymış gibi konuşur, Peki, neden aynı o yeri kaşır? O "unuttum" der de, kâlb unutur mu? Var ki bir yarası; hâla da taşır, 03.11.2017 Mehmet Semercio... |
Tebrikler sn hocam.