Kitapla yaşayanlar ölmez
Bir kitaba meftun olmuştum buluğ çağının heyecanıyla,
dış görünüşü cezb etmişti bir şiir gibi oysa ben hep roman tarzında düşündüm detayları umursamadan geçmedim. Her şey aniden gerçekleşti, bir cümlesi yetti onu sevmeme... geçmişimin işe yaramaz,kalemsiz,kitapsız,yurdu olmadan gezen ruhumun,sahipsiz ortalıkta savrulan düşüncelerimin verdiği yetkiye dayanarak istedim onu. Ebeveynlerim düşüncelerim ve duygularımdı ve evlendim onunla... Zaman bize bir çok çocuk getirdi Bazısı kalın yapraklı koca bir destan Bazısı cılız kalmış bir roman Bazısı nazlı bir şiir kitabı Bazısı ise har vurup harman savuran genç bir dergi yürüdük onunla... Bize ışığı Cemil Meriç gösterdi bu karanlıklar girdabında yolumuzu bulduk... Tutunamasakta denedik Oğuz Atay’la Gençliğin ateşiyle Camus la sorguladık Vatan dedik Nazım okuyunca,Sevda dedik bir sonra ki sayfada Biri atıldı ordan elinde sigarası gönlünde yasak aşkı mağrur bir şair Süreyya Hiç yolculuk etmemiştim Şule Gürbüz’ü tanıyana kadar beni götürdüğü zihin yolculuğuna Belki mutsuzlara vakıf kuracaktı temmuzun sıcağında eriyip ölmeseydi Didem Madak Geç kalınmış bir intiharı anlatacaktı Zweig’e,kendine ait odasında wirginnia Wolf Bir su damlasını bile dünyaya çevirebilirdi sınırların adamı Rıfat ılgaz 18 yılık uykumun en derin yerinde kaldırmıştı Hakan Günday Yoluna kuş koyan olmasada,kuşlar konmuştu mezarına Nilgün Marmara’nın o anlattıkça dinledim,dinledikçe öğrendim,öğrendikçe dertlendim,dertlendikçe isyan ettim elime bir kalem kağıt alıp hepsinin canını okumak istedim bir dağın tepesinden yazdıklarımı bağırarak okumak istedim Güzelliği katledenleri palyoço olarak düşündüm onları düşüncelerimde katletmek istedim kefenimi matbaa nın yapmasını üzerine şunu yazmasını istedim ’Kitapla yaşayanlar ölmezmiş,acı çekermiş’ |